به نقل از «خبرگزاری آریا»

دلنوشته هاي زيبا درباره امام رضا

تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۸۳۷۹۱۹

خبرگزاري آريا -

تبريک تولد امام رضا
گفتم اينجا تا مشهد چقدر راه است؟!
گفت: آنقدر که بگويي.
السلام عليک يا علي بن موسي الرضا (ع)
دلم هواي تو کرده شه خراساني ..
چه مي شود که بيايم حرم به مهماني...؟
دلم زکثرت زشتي بريده آقاجان...
عنايتي که بيايم، تويي که درماني....
هميشه از حرمت ، بـوي سـيـب مـي آيـد
صـداي بـال مـلـائـک ، عـجـيـب مـي آيـد !
سـلـام ! ضـامـن آهـو ، دل شـکـسـتـه ي مـن ،
بـه پـاي بـوس نـگـاهـت ، غـريـب مـي آيـد
طـلـاي گـنـبـد تـو ، وعـده گـاه کـفـتـرهـاسـت
کـبـوتـر دل مـن ، بـي شـکـيـب مـي آيـد
بـرات گـشـتـه بـه قـلـبـم مُـراد خـواهـي داد
چـرا کـه نـالـه ي «امّـن يُـجـيـب» مـي آيـد .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

..
دنيا به رويم بسته باشدمهم نيست. . .
چون در حرم تو هميشه باز است آقا جان . . .

متن هاي زيبا درباره امام رضا
قطعه اي از بهشت، بايد هم اين گونه باشد.
و مگر مي شود قطعه اي از بهشت روي زمين باشد و شلوغ نباشد؟!
آنجا هميشه شلوغ است و چه زيباست که اين حالت توفاني هميشه در سيطره اي عرفاني است. وقتي که مي رسي و روبه روي ضريح مي ايستي؛
وقتي که مي بيني دست هاي قد کشيده را که به طرف ضريح مي روند؛
وقتي مي بيني ضريح نقطه اي شده است شبيه به مرکز يک پرگار و گويي تمام اشيا در اطراف را به طرف خود مي کشد؛
وقتي مي بيني حتي انگار آينه کاري ها و نقش و نگارها دوست دارند کنده شوند و به طرف ضريح بروند و حتي تمام حروف و واژه هاي متبرک در اطراف دوست دارند به حرکت درآيند؛
وقتي حس مي کني اين مرکز ثقل منتظر آمدنت بوده است و وقتي حس مي کني، غريب طوس همچنان غريب است و تمام اين آشنايان، تمام روشنايي ها، مثل وطن او نيست؛
اينجاست که چشم هايت خود به خود مي جوشند و دست هايت به طرف ضريح قد مي کشند؛ گويي اين غريب، تمام غربا را در آغوش مهربان خود کشيده است.
حاجتت را بگويي يا نگويي مهم نيست؛
سلام که بدهي، حس مي کني آنجا وطن توست.
تنها کافي است بگويي «اَلسَّلٰامُ عَلَيک يٰا عَلِي ابْنَ مُوسَي الرِّضٰا الْمُرْتَضٰي».

دلنوشته درباره امام رضا
بازمسيحا نفسي آمد. آمدي و تمام عطرها به دنبالت. عطر سيب ،ياس،محمدي،وعطري از بهشت.
وقتي به حرمت مي روم، از دست صياد روزگار آهو صفت مي دوم و خود را به آغوشي مي اندازم مهربانتر از آغوش مادر و از آنجا بوي خدا مي آيد،بوي علي ،بوي زهرا،حسن و بوي سيب،بوي حبيبم حسين .که آنجا فرشته صفتي به جسم خاليم روحي تازه بخشد.که کوله بار دردهايم را لحظه اي بر زمين بگذارم و نفسي تازه کنم.
مي آيم با کوله بارم تابگويمت که تمام دار وندارم همين است.
اي اميدم ميلاد توست.شايد بتوانم در اين ساعت دردهايم را فراموش کنم.
وقتي قدمگاهت را بياد مي آورم،احساس غرور مي کنم که بوسه بر جاي پاي پسر زهرا مي زنم.پايي که آرزو مي کردم ،اي کاش روي چشمانم مي گذاشتي تا لايق ديدن روي مهدي شود.آن خاک را چون مرهمي به چشمانم مي کشم که از گريه انتظاربه ديدگان يعقوب شبيه شده
کبوتران حرمت هر کدام برگيست از کتاب کرمت .که پر کشان از بالاي سرم مي روند و با زبان بي زبانيشان با من رازها مي گويند و به من مي گويند:ما بهشت خود را يافتيم.تو فکري به حال خود کن.
رضا جان از بچگي با کرمت آشنايم.آن زمانيکه پدر مرا بلند مي کرد و روي شانه اش مي نشاند تا بوسه بر صدفي بزنم که دردانه مرواريد جسمت در آن آرميده.و من با تمام شور و شوقم بوسه اي معصومانه بر ضريحت مي زدم.رضا جان پاک،ساده،عاشقانه مي گويم:با آمدنت روي تمام آبرومندان عشق را سفيد کردي و با رفتنت ديدگان عشق تاريک و سرد شده.

دلنوشته هاي زيبا درباره امام رضا
اي آشناي غريب، اي عصمت هشتم، اي غريب الغربا، اي شمس الشموس و اي مولاي من! کوچه هاي نيشابور، هنوز بوي کلام عطرآگين تو را دارد. هر روز که خورشيد خراسان، سينه ريز زرينش را از شوق مي درد و انبوه دانه هاي طلايي اش از فراز آسمان بر حَرَمت مي پاشد، کبوتر دل، بهانه کنان به سوي حرم تو پر مي کشد و به سوي دانه هاي مِهري مي رود که برايش مي پاشي.
يا امام رضا اگر بناست كه لطف كسي به ما برسد
خدا كند فقط از جانب شما برسد
خواه منت ِ بيگانه گردنم باشد

متن زيبا در مورد امام رضا
از نگاه کردن به عقربه هاي دقيقه شمار ساعت که خسته شوي، از لحظه هاي تنهايي و بي همراهي که خسته شوي، از بغض هاي فرو مانده در گلويت که خسته شوي، از لبخندهاي تلخ مصنوعي ات که خسته شوي، از ترس هاي کودکانه هميشگي ات که خسته شوي، از دلگيري هاي مُدامت که خسته شوي، از چشم هاي دل نگرانت که خسته شوي، از پاهاي خسته در راه مانده ات که خسته شوي، از ناصبوري هايت که خسته شوي، از نارفيقانت که خسته شوي، از دنياي بي روحت که خسته شوي، از هجوم نامهرباني هاي دنيا که خسته شوي، از آرزوهاي کالت که خسته شوي، اصلاً از دنيا که "بريده" باشي، آن وقت دلت مي خواهد بروي يک جايي مثل حرم، بنشيني يک جاي دنج توي صحن؛ زل بزني به تک تک آدم هايي که نمي داني چه روزگاري دارند، زل بزني به کبوترهايي که گاهي دلت مي خواهد جاي آن ها باشي، زل بزني به آسمان آرامِ حرم و کلي عشق، مهرباني و اميد از آسمانش هديه بگيري ... نه! اصلاً بگذار يک جور ديگر بگويم...
گردآوري:بخش سرگرمي بيتوته


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۸۳۷۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

غروب زیبا از فراز ییلاق سوباتان، رو به دریای خزر

غروب زیبا از فراز ییلاق سوباتان، رو به دریای خزر