به نقل از «خبرگزاری آریا»

دلنوشته شهادت حضرت امام محمد باقر (ع)

تاریخ انتشار: ۷ شهریور ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۴۵۵۲۳۶۴

خبرگزاري آريا -

متن ادبي شهادت حضرت امام محمد باقر
ساکن خانه وحي
نامش محمّد بود، کنيه اش ابوجعفر و لقبش باقر.
اهل مدينه بود و ساکن خانه وحي. از کودکي، هم بازي علي اصغر بود و ستون خيمه گاهِ زين العابدين. شاهد عشق بود و در آغوش شکفتن. دلش يادگاري بود از عاشقانه هاي کربلا. کوچه کوچه، غم در دلش بود و با زخم و غربت، الفتي ديرينه داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام لاله ها بود و شقايق ها. پيشواي شکوفه هاي عشق بود و مقتداي مهرباني ها.
از گوشه عبايش آسمان مي چکيد و در زير گام هايش تمام ادّعاهاي بزرگ به خاک مي افتادند.
در پاي درسِ چشم هايش، آفتاب اوّلين شاگرد سحرخيز مکتب مهرباني بود.
ستاره هاي سالخورده علم و دانش، در حضور پر فروغش رنگ مي باختند و خويش را به زير گام هايش مي افکندند. اينک در آستانه غروب غربت زاي خويش، شور فراگير کربلا را با رايحه لبخندش، در لحظه هاي تاول زده مدينه مي پراکند.
سر تا سرِ مدينه کربلا شده بود؛ سياه و سفيد، «هشام بن عبدالملک» آخرين تير خويش را از ترکش عناد و کينه ورزي بيرون آورد و روشني فزاينده امام را نشانه گرفت.
يا محمّد! کمان را بگير و تيري روانه کن. امام امتناع کرد و روي از چهره ناهمگون هشام برگرفت. امّا لجاجت هشام چونان مگس هاي موذي امام را به انجام آن چه خداوند مي خواست، وا مي داشت.
هشام چونان خفّاشي در چشم هاي تيره خويش اين سو و آن سو را مي نگريست. انتظاري سياه، سايه بر سر هشام انداخته بود. شايد، اين بار امام را مغلوب دسيسه خويش سازد. امام کمان را برگرفت و تيري بر چلّه آن نهاد تا چلّه نشين سياهي را بر جاي خود ميخکوب کند. تير را رها کرد، درست به جايي که هشام خيره بود.
اين بار خيره سريِ چشم هاي هشام، هدف تير امام قرار گرفت. نُه تير را يکي پس از ديگري بر طاق تيرهاي نخستين نواخت تا بار ديگر هشام انگشت حيرت و تحسين بر زبان بگيرد و در انزواي خفّت بار خويش فرو رود.
خشم و کينه سر تا سر قلبِ سياه هشام و خاندان او را فرا گرفته بود. او مي دانست که حقيقت، زندگاني آنان را به باد خواهد داد، آن چنان که روشنايي، خفّاش صفتان را کور مي کند.
امام آرام آرام، در کوچه هاي مدينه رها مي شد، درست مثل گريه هاي علي در بين کوچه ها. مي رفت تا زهرِ کينه ظالمان را چونان آتشفشاني از سينه بيرون اندازد. امام مي رفت تا حقارت، برازنده هميشه نام بني اميه و بني عباس بماند.
غروب بود و پيشواي عالمان و عاشقان به پيشواز لحظه هاي سبزتر از بهار مي رفت، و زمزمه «اللّهم لا تَمْقُتْني» در گوش دشمنانش مي پيچيد، چونان گردبادي شعله ور در بياباني مهجور.
اي بزرگ! (1)

شهادت حضرت امام محمد باقر (ع)
«از زبان مدينه»
مرا درياب، مرا که اين چنين در غم جانکاه تو سوگوارم. مرا درياب که تلخيِ بي تو به صبح رساندنِ اين شب سنگين را نمي توانم که بنوشم.
من از بهت جاده ها و خيابان هايم شرم دارم؛ از سنگيني سکوت غمبار کوچه هايم به اضطراب افتاده ام.
مرا درياب مولا؛ وگرنه، سنگ روي سنگ در زمين سوگوارم بند نخواهد شد.
چگونه باور کنم که ديگر قدم هاي نوازشگر تو را بر خاک خويشتن احساس نمي کنم؟
چگونه باور کنم که ديگر عطر صداي تو در هواي سحرهايم نخواهد پيچيد؟
آن گاه که تو تبعيد شدي، در هجوم اضطراب و پريشاني، بارها و بارها لحظات را مرور کردم و به جان، خواستار ناز قدم هايت شدم... و تو آمدي، حال چگونه باور کنم که براي هميشه از ديدار تو محروم مي شوم و نگاه مهربان تو را بر کوچه باغ هاي دلم احساس نمي کنم؟
چگونه بي وجود تو زنده باشم و يتيم؟ من در پرتو آفتاب دانش تو مي باليدم و با تو به قله عرفان صعود مي کردم، از جلسات علمي تو به نشاط مي آمدم و روحم را در نگاه تو غسل مي دادم؛ به حلقه هاي چند نفره شاگردانت خو گرفته بودم، به شهرهاي ديگر فخر مي فروختم؛ از مناظره ها و گشايش درهاي علم به دست تو، لذت مي بردم.
آن گاه که دانشگاه بزرگ اسلامي از زمين من سر برآورد، جشن شادماني گرفتم و همه ستاره ها را به جهان خودم دعوت کردم؛ ياد و نام تو را بارها و بارها به شيريني زمزمه کردم، و از اين که ديگر کسي جرأت نمي کرد جدّ تو را نفرين کند، سجده شکر به جا آوردم؛ به خاطر آزادي نقل حديث پيامبر صلي الله عليه و آله ، بارها شادي کردم. روزي که فدک به تو برگردانده شد، شادي من به فلک رسيد... .
حال بايد بنشينم و تمام آسمان ها را بنگرم تا باور کنم که باز آن روزهاي غم انگيز به کوچه هايم پا گذاشته است؟
مرا درياب مولا، مرا درياب... (2)
گردآوري: بخش مذهبي بيتوته
1) محمد کامراني اقدام
2) علي لطيفي


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۴۵۵۲۳۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برپایی اجتماع صادقیون در استان سمنان+ فیلم

سوگواران شهادت حصرت صادق آل محمد (ص) در سالروز شهادت آن امام همام با برگزاری آیین های عزاداری ، در این مصیبت خاندان عصمت و طهارت (ع) بر سر و سینه زدند.

حضرت امام جعفرصادق (ع) در ۱۷ ربیع‌الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه متولد شدند، آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد (ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر (ع) کسب فیض کرد و پس از شهادت پدر بزرگوارش در ۳۱ سالگی به امامت رسید و با پایه‌ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی (ص) شد.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی باشگاه خبرنگاران جوان سمنان سمنان